π ³π Ύπ ½'π ππ ·π Έπ ½π Ί, π Ήπππ π ³π Ύ! "Al 100 keer gedacht, al 100 keer gewacht". (@Suzan en Freek) In je hoofd weeg je alles af. Je weet dat je uitstelt maar je ziet ook dat waar je in de opvoeding tegen aan loopt of bij het gedrag van je kind dat je daarbij best wat hulp bij zou kunnen gebruiken. Het is en blijft lastig, zal ik de stap zetten? Maar wat als je kind een auto zou zijn waar even iets niet zo lekker loopt. Je hebt de auto nodig. Zonder er te lang over na te denken rijd je naar de garage en laat je dat wat er aan scheelt verhelpen. De auto loopt weer gesmeerd. Jij en je auto kunnen weer samen op pad, zonder na te denken. Wanneer het om materiele dingen gaat hoeven we er niet zo lang over na te denken. Vaak hoor ik van ouders die bij mij in de praktijk komen, "had ik de stap maar eerder gezet of ik wilde al eerder contact opnemen maar....". Er is altijd een reden om iets niet te doen maar er is altijd een reden om de stap wel te zetten. De reden is "je kind". Er is geen betere reden te bedenken. Twijfel jij? Denk jij er nog even over na? Of zet je toch de stap?